Dos poemas de Rutger Kopland
Dos poemas de Rutger Kopland (Holanda. 4/8/1934 -- 11/7/2012).
XI
Todos los años que estuve mirando
en la terraza del río
pensé yo: así como aquí, como debe ser
nada falta, nada sobra
es fácil comprenderlo
es demasiado obvio para describirlo
pues allí está
el paisaje con el río
que nunca habré de conocer
Rutger Kopland
Traducción de Carlos Ciro
***
XI
Al die jaren dat ik zat te kijken
op het terras aan de rivier
dacht ik: zoals hier, zo moet het zijn
niets ontbreekt, niets is overbodig
het is te eenvoudig om te begrijpen
te vanzelfsprekend om te beschrijven
zo ligt het daar
het landschap met de rivier
ik zal het nooit kennen
Rutger Kopland
***
FRENTE LA PUERTA QUE CRUJE
Y así nos detuvimos frente a la puerta que cruje,
tan fuera de este mundo como lo están los caballos.
Una vez más era la tierra, estiércol en la soir
de parís, una noche de cuándo y dónde.
Versos olvidados resurgieron en mí,
suaves prados en tierras que riman con noche,
pero susurraste: aquí, aquí está
mejor, dónde estás, dónde estás ahora
con tus manos. Y así yacimos apretados
contra la tierra y uno contra el otro, mientras la puerta
crujió con los caballos que irrumpían.
Rutger Kopland
Traducción de Carlos Ciro
***
TEGEN HET KRAKENDE HEK
Zo stonden wij tegen het krakende hek,
zo buiten de wereld als paarden.
Het was weer aarde, gier en soir de
paris, een avond van waar en wanneer.
In mij kwamen vergeten regels omhoog,
zachte op nacht rijmende landerijen,
maar jij fluisterde: hier, hier is het
het fijnste, waar je nu bent, waar je nu
bent met je handen. Zo lagen we tegen
de aarde en tegen elkaar, terwijl het hek
kraakte tegen de opdringende paarden.
Rutger Kopland
XI
Todos los años que estuve mirando
en la terraza del río
pensé yo: así como aquí, como debe ser
nada falta, nada sobra
es fácil comprenderlo
es demasiado obvio para describirlo
pues allí está
el paisaje con el río
que nunca habré de conocer
Rutger Kopland
Traducción de Carlos Ciro
***
XI
Al die jaren dat ik zat te kijken
op het terras aan de rivier
dacht ik: zoals hier, zo moet het zijn
niets ontbreekt, niets is overbodig
het is te eenvoudig om te begrijpen
te vanzelfsprekend om te beschrijven
zo ligt het daar
het landschap met de rivier
ik zal het nooit kennen
Rutger Kopland
***
FRENTE LA PUERTA QUE CRUJE
Y así nos detuvimos frente a la puerta que cruje,
tan fuera de este mundo como lo están los caballos.
Una vez más era la tierra, estiércol en la soir
de parís, una noche de cuándo y dónde.
Versos olvidados resurgieron en mí,
suaves prados en tierras que riman con noche,
pero susurraste: aquí, aquí está
mejor, dónde estás, dónde estás ahora
con tus manos. Y así yacimos apretados
contra la tierra y uno contra el otro, mientras la puerta
crujió con los caballos que irrumpían.
Rutger Kopland
Traducción de Carlos Ciro
***
TEGEN HET KRAKENDE HEK
Zo stonden wij tegen het krakende hek,
zo buiten de wereld als paarden.
Het was weer aarde, gier en soir de
paris, een avond van waar en wanneer.
In mij kwamen vergeten regels omhoog,
zachte op nacht rijmende landerijen,
maar jij fluisterde: hier, hier is het
het fijnste, waar je nu bent, waar je nu
bent met je handen. Zo lagen we tegen
de aarde en tegen elkaar, terwijl het hek
kraakte tegen de opdringende paarden.
Rutger Kopland
Comments