Friday, June 10, 2011

Gato que brincas na rúa / Feles qui ludis in via / Gato que en la calle juegas

En enero de 1931, Fernando Pessoa escribió tres cuartetas de un delicioso "gusto felino" (ese otro animal sacro de los egipcios que junto con el Ibis le cautivaron) y no carentes de sus profundas reflexiones metafísicas sobre la existencia. Sea hoy un buen día para recordar ese poema y un par de traducciones del mismo, una al latín (esa hermosa lengua cuya pervivencia tal vez sea de las pocas cosas que podamos agradecerle al catolicismo); y otra al español:

Aquí va el poema origina el portugués:

Gato que brincas na rua
Como se fosse na cama,
Invejo a sorte que é tua
Porque nem sorte se chama.

Bom servo das leis fatais
Que regem pedras e gentes,
Que tens instintos gerais
E sentes só o que sentes.

És feliz porque és assim,
Todo o nada que és é teu.
Eu vejo-me e estou sem mim,
Conheço-me e não sou eu.

1-1931
Poesias. Fernando Pessoa. (Nota explicativa de João Gaspar Simões e Luiz de Montalvor.) Lisboa: Ática, 1942 (15ª ed. 1995). - 131.

Una interesante traducción al latín:

Feles qui ludis in via
velut si in lectulo stratus,
hanc tibi sortem invideo
quia nempe nec sors vocatur.

Fatalium bonus es servus
saxa regentium et gentes,
communia instincta qui sequeris
et solum sentis quod sentis.

Eo felix quod es ita.
Nil quod es est omne tecum.
Video me, et absque vivo.
Me cognosco et non sum ego

Fredinandus Pessoa (natus 13 Iunius anno 1888 Olisipo, mortuus ibidem 30 November anno 1935. Lusitane erat scriptor et poeta). Traductore, Silva Bélkior.
Y, una traducción mía, siempre en proceso de revisión, siempre incompleta, siempre incapaz de reproducir la bella música de la lengua portuguesa en las líneas de Pessoa, pero siempre pretendiendo ser respetuosa.

Gato que en la calle juegas
como si fuese en la cama,
envidio la suerte que es tuya
porque ni suerte se llama.

Buen siervo de las fatales leyes
que rigen piedras y gentes,
que tienes instintos generales
y sientes sólo cuanto sientes.

Eres feliz porque eres así,
toda la nadaque eres es tuya.
Yo, al verme, estoy sin mí,
me conozco y no soy yo.

Fernando Pessoa. 1-1931. Traducción de Carlos Ciro

And, for those english speakers, an English translation of this poem that I dare to put in here:

Cat who play on the street
As if you were in bed,
I do envy your fate
Because it can't even called fate.

Good servant of fatal laws
That rule over rocks and people,
You have general instincts
And your only feelings are what you feel.

You are happy because you're like that,
All the nothing you are is yours.
I see myself but I´m not in my own body,
I know myself but I´m not who I am.

Fernando Pessoa. Jan. 1931. Translated by Carlos Ciro

Dos poemas de Eugénio de Andrade

  Dos poemas de Eugénio de Andrade (Portugal, 19-1-1923 - 13-6-2005).      Las palabras Son como cristal, las palabras. Algunas, un p...